Συνήθεις Ερωταπαντήσεις

Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια (ΑΕΕ) 


  • Υπάρχει θεραπεία για τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια; 

Εδώ και πάνω από 15 χρόνια, έχει καθιερωθεί η ενδοφλέβια θρομβόλυση ως η μοναδική και ιδιαίτερα αποτελεσματική θεραπεία του οξέως ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου (ΑΕΕ). Η θεραπεία αποσκοπεί στη 'διάλυση' του θρόμβου και την αποκατάσταση της αιματικής ροής στο αποφραγμένο αγγείο του εγκεφάλου. Επί του παρόντος, η θεραπεία πρέπει να γίνει αυστηρά μέσα σε χρονικό παράθυρο 4 και μισή ωρών από την ακριβή έναρξη των συμπτωμάτων. Μάλιστα όσο νωρίτερα ξεκινήσει η αγωγή τόσο περισσότερο αποτελεσματική και ασφαλής είναι. Αν και η ενδοφλέβια θρομβόλυση εφαρμόζεται ως θεραπεία ρουτίνας πλέον στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού, ακόμα και σε μικρά νοσοκομεία, στην Ελλάδα η θεραπεία εφαρμόζεται μόνο σε ορισμένα κέντρα - μάλιστα δε πραγματοποιείται σε μερικά μεγάλα Πανεπιστημιακά νοσοκομεία- με αποτέλεσμα να μη παρέχεται στους ασθενείς μια σημαντική πιθανότητα για άμεση βελτίωση της αναπηρίας τους. 


  • Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο είναι επείγον; 

Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο αποτελεί εξαιρετικά επείγον περιστατικό και κατέχει τον ίδιο βαθμό επείγοντος όπως το έμφραγμα του μυοκαρδίου και ο πολυτραυματίας. Η εικόνα που αντικρίζουμε συχνά με ένα ασθενή που υποφέρει από ΑΕΕ να βρίσκεται σε αναμονή σε ένα κρεβάτι στα επείγοντα περιμένοντας νοσηλευτές και γιατρούς είναι κατά πολύ εκτός των επιβαλλόμενων πρακτικών. Η αντίληψη έπαθε εγκεφαλικό, δε γίνεται τίποτα είναι λανθασμένη και επικίνδυνη. Εκτός από την πιθανότητα ενδοφλέβιας θρομβόλυσης τις πρώτες ώρες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων, το οξύ ΑΕΕ αποτελεί μια δυναμική κατάσταση και η άμεση εκτίμηση, σταθεροποίηση και διερεύνηση του ασθενούς είναι ζωτικής σημασίας για τον εγκέφαλο που βρίσκεται σε ισχαιμία (ο χρόνος είναι εγκέφαλος).Η στενή και εξειδικευμένη παρακολούθηση του ασθενούς τις πρώτες ώρες/μέρες(ιδανικά σε μονάδα αυξημένης φροντίδας) μπορεί να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες περιορισμού της αναπηρίας και πρόληψης/ άμεσης αντιμετώπισης των επιπλοκών. 


  • Μούδιασε ή παρέλυσε ξαφνικά το χέρι ή το πόδι μου, στράβωσε ξαφνικά το στόμα μου, δυσκολεύομαι ξαφνικά στην ομιλία, βλέπω διπλά ή θολά, τι πρέπει να κάνω; 

Τα παραπάνω συμπτώματα είναι συμβατά με πιθανό οξύ αγγειακό εγκεφαλικό
επεισόδιο. Ο ασθενής πρέπει άμεσα να καλέσει ασθενοφόρο και να μεταβεί σε
νοσοκομείο που παρέχει ιδανικά τη δυνατότητα ενδοφλέβιας θρομβόλυσης. 


  • Έχει σημασία η αιτιολογική διερεύνηση του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου; 

Η αιτιολογική διερεύνηση του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου είναι μείζονος σημασίας ανεξαρτήτως της ηλικίας του ασθενούς. Με αυτό τον τρόπο θα καθοριστεί η θεραπεία δευτερογενούς πρόληψης (για την αποφυγή νέου επεισοδίου) και θα αξιολογηθεί η πρόγνωση (πιθανότητα επανεμφάνισης). Σε κάποιες περιπτώσεις η διερεύνηση θα οδηγήσει και στην διάγνωση χρόνιων νοσημάτων που πρωτο-εκδηλώθηκαν με ΑΕΕ (αγγειίτιδα, θρομβοφιλία κτλ). Μια βασική διερεύνηση περιλαμβάνει απαραίτητα τη μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, την αξονική ή μαγνητική αγγειογραφία του τραχήλου και του εγκεφάλου, το triplex καρωτίδων/σπονδυλικών, το διακρανιακό υπέρηχο duplex, τον υπέρηχο καρδιάς, ένα βασικό αιματολογικό και βιοχημικό έλεγχο. Ανάλογα με τα ευρήματα ο έλεγχος μπορεί να επεκταθεί (διοισοφάγειος υπέρηχος καρδιάς, καρδιακό Holter, θρομβοφιλικός έλεγχος, γενετικός έλεγχος, έλεγχος με διακρανιακό υπέρηχο duplex πιθανής δεξιάς-αριστερής επικοινωνίας). 


  • Έχει σημασία η φαρμακευτική αγωγή μετά το εγκεφαλικό; Σε όλους είναι η ίδια; 

Η θεραπεία δευτερογενούς πρόληψης καθορίζεται από την αιτία του ΑΕΕ. Υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να δοθεί αντιπηκτική αγωγή (Sintrom, Pradaxa, Xarelto, Eliquis) όπως τυπικά σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή, κάποιες μορφές θρομβοφιλίας (Sintrom), διαχωρισμούς εξωκρανιακών αγγείων του τραχήλου (ηπαρίνη, Sintrom). Στις υπόλοιπες περιπτώσεις επιλέγεται συνήθως αντιαιμοπεταλιακή αγωγή (Salospir, Plavix), όπου η επιλογή της ουσίας, η δοσολογία και ο πιθανός συνδυασμός δύο αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων εξαρτάται πάλι από την αιτία του ΑΕΕ και το προφίλ του ασθενούς. Επίσης, σημαντική θέση στη θεραπεία πρόληψης κατέχει η έναρξη, επιλογή και
δοσολογία μιας πιθανής υπολιπιδαιμικής αγωγής ( χοληστερίνη) η οποία αποσκοπεί όχι μόνο στη μείωση της τιμής της χοληστερίνης αλλά και στην σταθεροποίηση των αθηρωματικών πλακών, όπως επίσης στην άσκηση πιθανής αντιοξειδωτικής, αντιφλεγμονώδους και νευροπροστατευτικής δράσης. Τέλος, η αντιμετώπιση των υπολοίπων παραγόντων κινδύνου (αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης,παχυσαρκία, κάπνισμα) είναι εξίσου σημαντική. 


  • Υπάρχει φαρμακευτική θεραπεία για την αποκατάσταση των ελλειμμάτων μετά από ΑΕΕ; 

Εάν παρά τις άμεσες ενέργειες αντιμετώπισης του ΑΕΕ τελικά παραμείνουν αξιοσημείωτα ή σοβαρά νευρολογικά ελλείμματα (παράλυση, αστάθεια, αφασία) δεν υφίσταται κάποια φαρμακευτική ή άλλη θεραπεία για την αποκατάσταση αυτών. Ωστόσο, η εντατική, εξειδικευμένη και συχνά μακροχρόνια εργοθεραπεία, φυσιοθεραπεία και λογοθεραπεία, οι οποίες πρέπει να ξεκινούν άμεσα, μπορούν να οδηγήσουν σε θεαματική βελτίωση της αναπηρίας και ο ρόλος τους είναι αναντικατάστατος. 


  • Σε τι ειδικότητας ιατρό πρέπει να απευθυνθεί ο ασθενής μετά από ένα ΑΕΕ; 

Το ΑΕΕ αποτελεί νευρολογική νόσο και ο ασθενής θα πρέπει πάντα να απευθύνεται σε νευρολόγο,εξειδικευμένο, ιδανικά,  στις αγγειακές εγκεφαλικές νόσους. Εναλλακτικά η παρακολούθηση του ασθενούς θα μπορούσε ναγίνει και από ειδικό παθολόγο εξειδικευμένο στο ΑΕΕ. Ωστόσο, η παρακολούθηση του ασθενούς με ΑΕΕ συνήθως απαιτεί τη συνεργασία διαφόρων ειδικοτήτων(καρδιολόγου, αιματολόγου, ακτινολόγου, παθολόγου, ενδοκρινολόγου) των συντονισμό των οποίων θα πρέπει να αναλάβει ο ειδικός στα ΑΕΕ νευρολόγος ή παθολόγος.  


  • Εγκεφαλικό παθαίνουν μόνο οι μεγάλοι σε ηλικία; 

Είναι αλήθεια ότι η προχωρημένη ηλικία αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για ΑΕΕ. Ωστόσο, ΑΕΕ συμβαίνουν σπανιότερα και σε νέους ανθρώπους και τη συχνότερη αιτία αποτελεί ο τραυματικός ή αυτόματος διαχωρισμός των τραχηλικών αγγείων (καρωτίδες ή σπονδυλικές αρτηρίες). 


Θεραπείες Νευρολογικών Νοσημάτων 


  • Υπάρχουν θεραπείες για τα νευρολογικά νοσήματα; 

Είναι αλήθεια ότι για αρκετά νευρολογικά νοσήματα, ιδιαίτερα νευρο-εκφυλιστικά και γενετικά δεν υπάρχουν ακόμη θεραπείες που οδηγούν σε ίαση. Μερικά παραδείγματα τέτοιων ασθενειών με σχετικά συχνή επίπτωση στο γενικό πληθυσμό είναι η άνοια Alzheimer, η μετωποκροταφική άνοια, η άνοια με σωμάτια Lewy, η νόσος του Πάρκινσον, αλλά και πιο σπάνια νοσήματα όπως η χορεία του Huntington, η αταξία Friedrich, η νόσος του κινητικού νευρώνα και η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια. Ωστόσο, υπάρχουν συμπτωματικές θεραπείες που αντιμετωπίζουν τα κυρίαρχα συμπτώματα κάθε πάθησης και σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. Alzheimer, πάρκινσον) βελτιώνουν σε σημαντικό βαθμό την κλινική εικόνα του ασθενούς και, ίσως, επιβραδύνουν και την εξέλιξη της αναπηρίας. 


  • Πως μπορώ να διακόψω τη θεραπεία για νευρολογικό πρόβλημα; 

Τα "νευρολογικά" φάρμακα δε θα πρέπει να διακόπτονται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, απότομα και ποτέ χωρίς τη σύμφωνη γνώμη ή απόφαση του θεράποντα ιατρού, λόγω του κινδύνου επιπλοκών (μερικές φορές σοβαρών) και υποτροπών. 


Κεφαλαλγίες 


  • Πάσχω από πονοκεφάλους, πρέπει να κάνω αξονική ή μαγνητική εγκεφάλου; 

Οι ασθενείς κάτω των 50 ετών, που έχουν τυπικό ιστορικό ημικρανίας ή κεφαλαλγίας τάσης και χωρίς μεταβολή των χαρακτηριστικών του πονοκεφάλου (εντόπιση, ένταση, συχνότητα) δεν είναι απαραίτητο να κάνουν αξονική ή μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Η απόφαση για διενέργεια απεικονιστικής εξέτασης (κατά προτίμηση μαγνητική) πρέπει να λαμβάνεται από νευρολόγο μετά την αξιολόγηση των χαρακτηριστικών του πονοκεφάλου και των υπολοίπων χαρακτηριστικών του ασθενούς (π.χ. ηλικία). 


  • Έχω σχεδόν καθημερινούς πονοκεφάλους και λαμβάνω παυσίπονα σχεδόν κάθε μέρα. 

Αυτή η πρακτική είναι στις περισσότερες περιπτώσεις λανθασμένη, αναποτελεσματική και μπορεί να οδηγήσει στην επιδείνωση των πονοκεφάλων λόγω της υπέρμετρης χρήσης των παυσίπονων φαρμάκων. Η εκτίμηση από νευρολόγο και πιθανώς η ελεγχόμενη και σταδιακή "απεξάρτηση" από τα παυσίπονα κρίνεται απαραίτητη. 


  • Υποφέρω από πολύ συχνούς πονοκεφάλους που περιορίζουν τις καθημερινές δραστηριότητές μου. Υπάρχει λύση; 

Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο νευρολόγος θα πρέπει να αξιολογήσει τον τύπο της κεφαλαλγίας (ημικρανία, κεφαλαλγία τάσης κτλ) και αναλόγως με τη διάγνωση και το προφίλ του ασθενούς, να χορηγήσει την κατάλληλη προφυλακτική θεραπεία που συνίσταται στην καθημερινή χρήση φαρμάκων που μεταβάλουν τη συχνότητα και την ένταση των συμπτωμάτων. 


  • Έχω ημικρανία, παίρνω διάφορα παυσίπονα και δεν είναι αποτελεσματικά. 

Σε αυτή την περίπτωση η χρησιμοποίηση απλών αναλγητικών μπορεί να είναι
ανεπαρκής. Ωστόσο υπάρχουν "εξειδικευμένα παυσίπονα" με σαφώς μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα (π.χ. τρυπτάνες). 


Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΚΠ) 


  • Διαγνώστηκα με σκλήρυνση κατά πλάκας. Θα μείνω ανάπηρος σε καροτσάκι; 

Η ΣΚΠ είναι μια ετερογενής νόσος η εξέλιξη της οποίας είναι συχνά απρόβλεπτη και διαφορετική σε κάθε ασθενή. Αν και υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που βοηθούν στην αξιολόγηση της πρόγνωσης του ασθενούς (ηλικία, φύλο, αριθμός εστιών στη μαγνητική, συχνότητα υποτροπών, συμπτώματα υποτροπών κτλ) δεν είναι δυνατόν στις περισσότερες περιπτώσεις να προβλέψουμε με ακρίβεια την εξέλιξη της νόσου. Ωστόσο, η πληθώρα των φαρμακευτικών επιλογών που είναι διαθέσιμες στις μέρες μας αυξάνει τη δυνατότητα αποτελεσματικής αναχαίτισης της εξέλιξης της νόσου προτού αυτή οδηγήσει σε σοβαρή αναπηρία. 


  • Ποια θεραπεία πρέπει να ακολουθήσω για τη ΣΚΠ; 

Στις μέρες μας υπάρχουν ήδη διαθέσιμα αρκετά ανοσοτροποποιητικά  φάρμακα για την αντιμετώπιση της νόσου, με σημαντική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια. Επιπλέον, πολύ σύντομα οι διαθέσιμες επιλογές θα αυξηθούν με την επικείμενη έγκριση/κυκλοφορία νέων φαρμάκων τόσο από του στόματος όσο και ενδοφλέβια. Έτσι, γίνεται ιδιαίτερα σημαντική η επιλογή του φαρμάκου σύμφωνα με τη μορφή της νόσου, τα χαρακτηριστικά και τις προτιμήσεις του ασθενούς. 


  • Ξεκίνησα μια αγωγή και συνεχίζω να έχω υποτροπές (ώσεις). 

Είναι πιθανόν η αρχική αγωγή να είναι ή να γίνει αναποτελεσματική σε κάποια φάση της εξέλιξης της νόσου. Σημαντικοί παράγοντες αξιολόγησης της αγωγής είναι ο αριθμός των υποτροπών, η εξέλιξη της αναπηρίας, οι ανεπιθύμητες ενέργειες από την αγωγή και η παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου με τη μαγνητική τομογραφία. Σε περίπτωση αποτυχίας ή δυσανεξίας μιας αγωγής υπάρχει δυνατότητα αντικατάστασής της από άλλο φάρμακο με παρόμοιο ή εντελώς διαφορετικό μηχανισμό δράσης. 


  • Πόσο συχνά πρέπει να κάνω μαγνητική; 

Το πρώτο καιρό από τη διάγνωση της νόσου είναι πιθανόν να χρειάζεται η διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας κάθε 6 μήνες. Στη συνέχεια και εφόσον η νόσος είναι σταθεροποιημένη, η παρακολούθηση κάθε χρόνο είναι τις περισσότερες επαρκής.Ωστόσο, η απόφαση για τη συχνότητα ακτινολογικής παρακολούθησης μπορεί να ποικίλει από ασθενή σε ασθενή. 


  • Έκανα μια μαγνητική εγκεφάλου και βρέθηκαν φλεγμονώδεις/απομυελινωτικές εστίες. Έχω ΣΚΠ; 

Στις μέρες μας και με την αυξημένη συχνότητα διενέργειας μαγνητικής εγκεφάλου για διάφορα συμπτώματα (π.χ. κεφαλαλγία) όλο και συχνότερα αποκαλύπτονται τυχαία "εστίες" στον εγκέφαλο που δεν έχουν προκαλέσει ποτέ συμπτώματα. Η αξιολόγηση αυτών των εστιών πρέπει να γίνεται από νευρολόγο σε συνεργασία με τον ειδικό ακτινολόγο. Συχνά οι 'εστίες' αυτές έχουν τα τυπικά απεικονιστικά χαρακτηριστικά που παρατηρούνται στην ΣΚΠ. Για αυτές τις περιπτώσεις έχει υιοθετηθεί τελευταία ο όρος "ακτινολογικά μεμονωμένο σύνδρομο" και κατά κανόνα προτείνεται μια αρχική διερεύνηση για τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων (με πιθανώς και οσφυονωτιαία παρακέντηση) και εν συνεχεία απλή παρακολούθηση (και με μαγνητικές) χωρίς θεραπεία. Οι ασθενείς αυτοί είναι αλήθεια ότι έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν συμπτώματα της ΣΚΠ στο μέλλον, χωρίς όμως αυτό να είναι απόλυτο. Μάλιστα, υπάρχουν οι προγνωστικοί παράγοντες για την αξιολόγηση αυτής της πιθανότητας. 


  • Ένα κλινικό επεισόδιο και μαγνητική με εστίες. Είναι ΣΚΠ; 

Αυτές οι περιπτώσεις αποτελούν το κλινικά μεμονωμένο επεισόδιο. Μπορεί να εκδηλωθεί κλινικά με διπλωπία (διπλή όραση), απώλεια/μείωση όρασης από το ένα μάτι, αστάθεια, μούδιασμα σε χέρι ή/και πόδι ή/και πρόσωπο, παράλυση κάτω άκρων. Η εκτεταμένη διερεύνηση και με οσφυονωτιαία παρακέντηση είναι απαραίτητη. Στο τέλος της διερεύνησης και αφού αντιμετωπιστεί θεραπευτικά το αρχικό σύμπτωμα (συνήθως χορήγηση υψηλών δόσεων κορτιζόνης για λίγες ημέρες) ο θεράπων ιατρός θα αξιολογήσει τα αποτελέσματα του ελέγχου (π.χ. ύπαρξη φλεγμονής στο εγκλεφαλονωτιαίο υγρό, αριθμός εστιών στη μαγνητική) και τα χαρακτηριστικά του ασθενούς και θα αποφασίσει αν ο κίνδυνος υποτροπής είναι αρκετά σημαντικός ώστε να επιβάλλει την έναρξη προφυλακτικής/ανοσοτροποποιητικής αγωγής (π.χ. ιντερφερόνη κτλ). 


  • Η ΣΚΠ είναι κληρονομική; 

Είναι αλήθεια ότι η ύπαρξη μέλους στην οικογένεια με ΣΚΠ αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου και σε άλλο μέλος. Ωστόσο, το ποσοστό αυτό είναι χαμηλό και δε δικαιολογεί τον οποιοδήποτε προληπτικό έλεγχο ή ανησυχία. Μόνο στην περίπτωση μονοζυγωτικών διδύμων η πιθανότητα ανέρχεται σχεδόν στο 20%. 


  • Ποιά είναι η αιτία της ΣΚΠ; 

Η ΣΚΠ είναι μια πολυπαραγοντική νόσος και τα ακριβοί της αίτια παραμένουν άγνωστα. Οι περισσότερο τεκμηριωμένοι παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου είναι η διαμονή σε υψηλότερο γεωγραφικό πλάτος, η έλλειψη βιταμίνης D, το κάπνισμα, ο ιός Epstein Barr, η παχυσαρκία. 


Επικοινωνία

Μαιζώνος 65, 4ος όροφος

ΤΚ 26221, Πάτρα 


τηλ: 2610 222 661 ώρες γραφείου

κιν.: 6974 317 960

 

email: kargiody@gmail.com


Προσωπική σελίδα στο LinkedIn